هشدار هایی به محمد شریعتمداری

مشخص نیست که محمد شریعتمداری، وزیر مستعفی وزارت صمت چرا و به چه دلیلی تن به درخواست ريیس دولت خود برای تصدی وزارت کار داده است؟در شرایطی محمد شریعتمداری برای گرفتن رای اعتماد از مجلس آماده می‌شود که حجم عظیمی از انتقادات و نارضایتی از سوی افکار عمومی و سپس تشکل های سیاسی در فضای سیاسی و اجتماعی به راه افتاده است. به رغم همه مخالفتی که بابت تصمیم شتابزده و غیر عقلایی روحانی از سوی افکار عمومی شده است،اما به نظر می رسد که این تصمیم جدی است و قرار نیست تغییری در آن به وجود آید. به این ترتیب این گونه رفتار ها و تصمیماتی که از سوی سیاست ورزان سپهر سیاست ایران گرفته می شود،به نظر می رسد که در حال نهادینه شدن است و تدبیری برای جلوگیری از آن اتخاذ نمی شود. حال و تحت این شرایط،اگر چه بخشی از تبعات و هشدار‌های افکار عمومی و فضای رسانه ای در این تصمیم متوجه شخص روحانی است،اما به نظر می رسد بیشترین هشدار‌ها و خطاب‌ها متوجه شریعتمداری است که بی تعلل تن به تصمیم و درخواست روحانی داده است.در این ارتباط،اولین هشداری که متوجه شریعتمداری بوده در ارتباط با سابقه مدیریتی او است. شریعتمداری باید بداند که وقتی نتوانست از عهده وزارتی چون صمت بر آید، چگونه می خواهد از عهده وزارتی چون کار و تعاون بر آید که فرسنگ ها با سابقه اجرایی و مدیریتی و نیز تعلقات فکری آن فاصله دارد؟ اگر تعلقات و گرایشات اصلاح‌طلبی دلیل این تن دادن و پذیرش است،پس بهتر است که شریعمتداری هزینه کشور را بیشتر از چیزی که هست، نکند. درواقع خود شریعتمداری بهتر از همه می‌داند که ماموریت داده شده به او در وزارت کار هیچ مناسبت و قرابتی با تعلقات فکری و سابقه مدیریتی او ندارد. پس بهتر است که هر چه زودتر عطای این فرصت درد سر ساز و هزینه زا را به لقای گرایشات و تعلقات اصلاح طلبی اش ببخشد. آیا شریعتمداری نمی داند که ورود او به عرصه غیر تخصصی هزینه گزافی را به کشور و وزارت متبوعش تحمیل می کند؟ اگر هدف از این اصرار و قبول خدمت است،بهترین خدمت آن است که او از تصمیمش منصرف شود و به عرصه های دیگر مدیریتی به جز صندلی وزارت فکر کنداما مهم ترین هشداری که متوجه شریعتمداری است در ارتباط به مخالفتی است که قرار است بابت رای اعتماد او در مجلس صورت گیرد. شواهد و نشانه‌ها بیانگر آن هستند که او نمی تواند از سد مجلس عبور کند و از نمایندگان برای وزارت کار رای اعتماد بگیرد. به ویژه در مجلسی که فراکسیون ولایی آن متاثر و آزرده از تصویب لایحه CFT ،قصد مقابله به مثل و زور آزمایی با لا ریجانی را دارد. وضعیت غمبار و تراژدیک ماجرا آنجاست که همین فراکسیون قرار است که با هم افزایی با برخی از لایه های معترض و سر خورده فراکسیون امید، لایه‌های ژلاتینی مجلس را برای مقابله به رویکرد ها دولت همراه خود کند. درواقع نتیجه این هم افزایی مجلس، رای عدم اعتماد به شریعمتداری است.