نیفتادن اتفاق جدید یعنی یک اتفاق مهم!

 
 
دلایلی را برمی‌شمرم که دونالد ترامپ برای دستیابی به نتیجه در مورد ایران عجله داشته و دارد. به یاد داریم که او از دوران تبلیغات ریاست جمهوری در آمریکا هم با برجام مخالفت می‌کرد و وعده برهم زدنش را می‌داد. حدود یکسال اول، استراتژی دولت ترامپ در برابر ایران روشن نبود و با نوعی سردرگمی همراه بود. آنها واقعا نمی‌دانستند با برجام چه کنند و به همین دلیل یکی، دوبار ادامه لغو تحریم‌ها را تایید کردند. البته فراموش نکنیم که رکس تیلرسون آن زمان وزیر خارجه بود و مشی و مرام متفاوتی از اطرافیان حال حاضر ترامپ داشت. اما رئیس‌جمهور آمریکا بعد از خروج از برجام روی این خط است که هرچه سریع‌تر نتیجه‌گیری کند، لذا هیچوقت امروز را به فردا موکول نخواهد کرد. او می‌خواهد اینگونه القا کند که تحریم‌ها اثرگذار بوده است، نظم اجتماعی در ایران برهم خورده و برای این مسأله عجله زیادی دارد. به همین دلیل وجه قابل تصوری نیست که ترامپ بتواند کاری کند و تا تاریخ سیزده آبان دست نگه دارد. این همان تحلیل کارشناسی وزارت خارجه و رئیس‌جمهور ایران است که بارها عنوان شده. یعنی هیچ دلیل عقلانی نمی‌توان پیدا کرد که ترامپ بعضی از کارهایی که می‌تواند انجام دهد را به سیزده آبان موکول کند که اگر می‌خواست چنین کاری کند، می‌توانست ضرب‌الاجل دهد. درحالی که رئیس‌جمهور آمریکا مشخصا نگفته که اگر این کارها را نکنید، تحریم نمی‌کنم. لذا این سوال ساده و منطقی وجود دارد که اگر کاری می‌توانست بکند پس چرا تاکنون نکرده؟ ترامپ از همان چند ماه پیش با سازوکاری که در وزارت خزانه‌داری در پیش گرفت، تحریم‌ها را به جریان انداخت و تماس‌هایی که با دولت‌های خریدار نفت ایران شروع کرد، حاکی از این است هرکاری که می‌توانست شروع کند را انجام داده است. اتفاقا با گذشت چند هفته از تاریخ سیزده آبان روشن خواهد شد که آسمان به زمین نیامد و زمین هم به آسمان نرفت. در این صورت یک مقدار جو روانی تهدیدهای ترامپ به‌خصوص در داخل جامعه ایران برعکس خواهد شد. هرچند جامعه ایران با فشارهایی مواجه است ولی به نحوی با یافتن راه حل‌هایی به دنبال کم کردن فشارها هستیم. مسئولان تلاش دارند که از بحران‌ها بکاهند تا به نوعی جامعه مدیریت شود.
ادامه صفحه 16