تغییر شغل یا ماندن در آن؛ کدام بهتر است؟!

آیا شما هم جزو افرادی هستید که زمان ماندگاری شان در یک شغل دوام چندانی ندارد و در زندگی کاری از این شاخه به آن شاخه می پرید؟ یا از شاغلانی هستید که ترجیح می دهند یک حرفه را آغاز و سال های متمادی همان شغل را ادامه دهید؟ نتایج آخرین بررسی های میدانی وزارت کار در سال ۱۳۹۶ نشان می دهد که طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای بیش از ۱۲ میلیون نفر از شاغلان ایرانی ۱۰ سال و فقط برای 1.8 میلیون نفر بیش از ۳۰ سال است. به گزارش ایسنا، آمارهای سال 96 حاکی از آن است که از 23.4 میلیون نفر شاغل در ایران، طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای بیش از 12.7 میلیون نفر از شاغلان که حدود 54.2 درصد را شامل می‌شود، کمتر از ۱۰ سال و طول مدت اشتغال در شغل اصلی برای حدود 5.8 میلیون نفر از شاغلان بین ۱۰ تا ۲۰ سال است؛ این در حالی است که برای سه میلیون نفر از شاغلان ایرانی طول مدت اشتغال در شغل اصلی ۲۰ تا ۳۰ سال و تنها برای 1.8 میلیون نفر بیش از ۳۰ سال بوده است. در خور ذکر است که میانگین طول مدت اشتغال در سال ۱۳۹۶ نسبت به سال ۱۳۹۵، 0.1 سال کاهش یافته که این کاهش برای مردان نیز 0.1 سال ولی برای زنان 0.2 سال بوده است.    ماندن در یک شغل یا  تغییر منطقی آن؟ ماندگار نبودن در یک شغل و انتخاب شغل جدید دلایل متفاوتی دارد. نارضایتی از شرایط مالی و رفتن سراغ شغل جدید برای برخورداری از شرایط مالی بهتر، تعدیل نیرو و ترک اجباری کار، ورشکستگی، فرسودگی از شغل فعلی، بی انگیزگی در کار، یکنواختی وظایف شغلی فرد، استفاده نکردن از تخصص های فرد در شغلش و ... . بنابراین اظهار نظر درباره طول مدت اشتغال یک فرد در شغلش بستگی بسیار زیادی به علل ترک شغل دارد. گاهی مشاهده می کنیم فرد در زندگی کاری خود بسیار از این شاخه به آن شاخه می پرد و این ترک شغل های متعدد با دلایل منطقی چندان توجیه پذیر نیست و علت این اتفاق باید به طور دقیق تری با توجه به شخصیت فرد و شرایط موجود تحلیل شود. گاه تغییرات مداوم شغل نشان دهنده روحیه تنوع طلب فرد شاغل و تمایل به کسب تجارب متعدد و گاه نامرتبط است؛ فرد دوست دارد هر حرفه ای را بیازماید و پس از مدتی خسته می شود و مایل است کار و کسب جدیدی را شروع کند. از طرفی، گاهی تغییرات شغلی علی رغم تمایل فرد اتفاق می افتد. به طور مثال تعدیل نیرو، شرایط مالی بد در شغل فعلی و وظایف شغلی که با مهارت های فرد تناسب ندارند از جمله عواملی هستند که فرد را وادار به ترک کار و تغییر شغل می کند.    ماندن همیشگی در شغل: خوب یا بد؟ از نگاه برخی از شاغلان تداوم همیشگی یک شغل بیانگر موفقیت شغلی است. از سویی دیگر، برخی از افراد بر این باورند ثبات شغلی با فرسودگی شغلی همراه است. تداوم در یک حرفه گاه نشان از نبود ریسک پذیری فرد و تمایل نداشتن به تغییر است؛ این بدین معناست که فرد حتی در صورت نارضایتی شغلی، حاضر نیست خطر تغییر کار را تجربه کند و ترجیح می دهد علی رغم همه مشکلات به کار در همان شغل ادامه دهد. از طرفی، ثبات شغلی گاهی موید این نکته است که فرد شاغل بر اثر تداوم در آن، به تجارب گران بهایی در آن کار دست یافته و در آن شغل خبره شده است. در چنین شرایطی ترک آن شغل و اقدام به انتخاب شغل جدید، در واقع از دست دادن یک نیروی کار متبحر و باتجربه است و از نظر حرفه ای چندان منطقی به نظر نمی رسد. باتوجه به این توضیحات، تصمیم گیری در این باره برای هر فرد بر عهده خودش است و نمی توان یک قانون کلی صادر کرد. آن چه که واضح است، باید با توجه به نکات مطرح شده و آگاهی از عواقب هر تصمیم به اتخاذ آن فکر کرد.