فرصتی به نام «آمریکای تنها» برای آمریکا

سخنرانی دونالد ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل و ریاست وی بر جلسه شورای امنیت ، اوج اثبات نظریه " آمریکای تنها " بود . با این حال ، برای کشوری که ریل قطار سیاست خارجی خود را از بین الملل گرایی مشارکت جویانه به ملی گرایی ضد مشارکتی تغییر داده است ، منزوی بودن نه فقط نقطه ضعف قلمداد نمی شود که نشان دهنده قوت و قدرت خواهد بود . از این رو ، برخلاف جریان جهان وطنی های لیبرال در آمریکا که انزوای این کشور را لطمه به جایگاه رهبری و تضعیف امنیت ملی توصیف می کنند ، برای ملی گرایان آمریکایی به نمایندگی دونالد ترامپ ، تحقیر سازمان ملل ، تحقیر کشورهای سوءاستفاده کننده و تنها ماندن در شورای امنیت ، افتخار بزرگی است تا آرمان " اول آمریکا " و " آمریکا را دوباره شکوهمند سازیم " را محقق سازند . از این رو ، انزوای آمریکا در جامعه بین الملل نه فقط به تغییر رویکرد ضد بین الملل گرایی دولت ملی گرای دونالد ترامپ نخواهد انجامید ؛ بلکه مسیر جدایی آمریکا از جهانِ دنباله روی جهانی شدن را سرعت خواهد داد . نیمه اول قرن جاری آوردگاه ملی گرایان ضد مشارکت جو با جهانِ جهانیان شده است ؛ اما این که در این نبرد بزرگ سرانجام پیروزی از آن کدام خواهد بود ، زمان نشان خواهد داد.