آنچه امام حسین(ع) به بشر آموخت

 
 
در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی(ع) باید 3 نکته را برای جامعه و مردم یادآوری کنیم، یک اینکه امام حسین(ع) به ما آموخت که در هنگام جنگ و دفاع مقابله با دشمن، باید در میدان حاضر باشیم و از موجودیت اسلام، قرآن و اهل بیت(ع) دفاع کنیم و همچنین در موقعیت کنونی از انقلاب اسلامی نیز دفاع نماییم. دوم اینکه در خارج از میدان هم باید رفتار، کردار و گفتار امام حسین(ع) را تبلیغ کنیم. سیدالشهداء همگان را به آزادگی، غیرت، اخلاق، محبت، تولّی و تبرّا سفارش می‌کند، بنابراین باید چنین منشی را تا حد امکان نباف کرد. نکته سوم این است که اگر اشخاصی از مسیر اخلاق، انسانیت، ولایت‌مداری، حق‌مداری و اخلاق‌مداری خارج شوند، یا زمان را نمی‌شناسند، یا دشمن را نمی‌شناسند و یا از آگاهی و نگاه مردم اطلاعی ندارند. واقعیت این است که مردم ما به اشخاص فحاش و هتاک که فاقد منطق هستند و هر عیب و ایرادی را علم کرده و در تریبون‌ها مطرح می‌کنند و مکررا این الفاظ را بازگو می‌کنند، اهمیتی نمی‌دهند. مشخص است که چنین افرادی نه زمان شناس هستند و نه مردم شناس. این‌ها هیچ دلسوزی برای مردم ندارد و نان خود را در دعوا و عیب جویی و توهین به اشخاص می‌دانند. حال اگر این افراد واعظ یا مداح، نویسنده یا طراح باشند که با بی‌مایگی و بی‌اخلاقی به دنبال کج‌راهه و رفتار زشت می‌روند جایگاه شان نزد مردم تنزل خواهد یافت. اما باید در مقابل چنین افرادی گاهی بزرگوارانه از کنار چنین فحاشی‌هایی بگذریم. گاهی نیز موضع گرفته و اعلام شود که منطق اسلام توهین کردن و عیب جویی نبوده و چنین رفتاری از مردانگی و شهامت و عزتمندی دور است. انسان وقتی عیب کسی را می‌بیند باید دلسوزانه و خیرخواهانه، همراه با نصیحت بیان کند تا رفع عیب و اشکال شود. بنابراین می‌توان شاهد بود که عیب‌جویی، عیب‌جویی می‌آورد، فحاشی هم هتاکی و ناسزا به همراه خود می‌آورد و هر کسی به این مسائل دامن بزند، خدمت نکرده که هیچ، بلکه به جامعه نیز خیانت کرده است، اگرچه چنین نظر، هدف و نیتی نداشته باشد. اما مردم در قبال چنین هتاکانی باید اهل تشخیص بوده و متوجه باشند که ناسزا و حرف خوب چیست؟ عیب‌جویی و انتقاد چیست؟ باید این موارد را تشخیص داد و بر این اساس مطلب را به سایرین تفهیم کنند و آگاه‌سازی نمایند.
ادامه صفحه 16