در حالی که سرنوشت برگزیت هنوز مبهم است، زمزمه‌های برکناری می تا چه اندازه جدی است؟

خالی‌بازی مخالفان می
به نظر نمی‌رسد حزب محافظه‌کار واقعاً برای یک رقابت رهبری آماده باشد
روح‌اله نخعی‪-‬ نخست‌وزیر بریتانیا دیروز در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی سرانجام واکنش صریحی به زمزمه‌ها برای کنارزدن او از سمت نخست‌وزیری نشان داد. ترزا می در این مصاحبه که به‌مناسبت فاصله شش‌ماهه با تاریخ اجرای برگزیت انجام شد گفت گمانه‌زنی‌ها درباره جایگاه او به‌عنوان نخست‌وزیر او را آزار می‌دهد. می افزود، بحث و گفت‌وگو باید درباره آینده کشور باشد نه آینده او.
اظهارات نخست‌وزیر در شرایطی منتشر می‌شود که نمایندگان محافظه‌کار مجلس که با برنامه برگزیت او مخالف هستند، چند روز پیش جلسه‌ای برای بررسی احتمالات زمان و چگونگی برکناری او برگزار کردند. روز سه‌شنبه ۵۰ نماینده حامی برگزیت، برای بررسی به چالش‌کشیدن رهبری حزب این جلسه را برگزار کردند.


می همچنین از وزیر خارجه سابق کابینه‌اش که حالا به جدی‌ترین گزینه برای جانشینی او تبدیل شده نیز انتقاد کرد و ادبیات او را زمانی که برنامه برگزیت نخست‌وزیر را به «جلیقه خودکشی» بریتانیا تشبیه کرد «کاملاً نامناسب» خواند.
زمزمه‌های برکناری می تا چه حد جدی است؟
اما آنچه درباره احتمال برکناری می مطرح می‌شود، چندان از سوی تحلیلگران جدی گرفته نشده است. اگر چه می به خاطر گرفتاری‌هایی که برگزیت با اختلاف در صدر آن‌هاست، قدرتمندترین نخست‌وزیر بریتانیا نیست اما به نظر نمی‌رسد که لااقل به این زودی، برکناری او از جایگاه رهبر حزب محافظه‌کار بریتانیا و نخست‌وزیر این کشور، به واقعیت بپیوندد. سه دلیل عمده، این تردید را شرح می‌دهند:
۱. کسی به موقعیت می حسودی نمی‌کند: می وارث یکی از گاف‌های بزرگ سیاسی تاریخ مدرن بریتانیا و حزب محافظه‌کار است و از ابتدای نخست‌وزیری‌اش تا امروز، هنوز نتوانسته ماشین دولت را از گل برگزیت بیرون بیاورد. او تا اینجا عملاً هیچ کس را با هیچ نسخه‌ای برای برگزیت نتوانسته راضی کند، به احتمال زیاد به این دلیل که چنین نسخه‌ای وجود ندارد. طبق اسنادی که از بررسی‌های خود دولت می به بیرون درز کرد، همه نسخه‌های احتمالی برگزیت، برای بریتانیا خسارت‌آور خواهند بود. هر نسخه‌ای از برگزیت که به اندازه کافی ارتباط بریتانیا را با اتحادیه اروپا حفظ کند، با مخالفت برگزیتی‌های محافظه‌کار مواجه خواهد شد و هر نسخه‌ای که به اندازه کافی مطلوب برگزیتی‌های سخت باشد، اعتراض برگزیتی‌های نرم را به همراه خواهد داشت. اتحادیه اروپا مایل نیست کار را برای دولت بریتانیا آسان کند چون مایل نیست خروج از اتحادیه اروپا برای دیگران آسان به نظر بیاید و در واقع هر چقدر این فرایند فرسایشی‌تر و دردسرزاتر باشد، آیینه عبرت بهتری برای ایتالیایی‌ها، آلمانی‌ها، سوئدی‌ها، لهستانی‌ها، فرانسوی‌ها و دیگرانی است که گزینه خروج پشت سر بریتانیا را مزه‌مزه می‌کنند. حزب کارگر هم با رهبری جرمی کوربین بدون هیچ نیاز یا تمایلی به دستگیری از حزب رقیب که در چاه‌خودساخته افتاده، تا جای ممکن تلاش کرده حتی به شکل موضع‌گیری قطعی به عنوان حزب مخالف نیز بازی را برای می آسان نکند و فقط بعد از اعلام برنامه چکرز اعلام کرده به این طرح رای مخالف خواهد داد، تا دعواهای درون‌حزبی را زنده و برپا نگه دارد. هر کس در چنین شرایطی دولت را تحویل بگیرد، با همین دردسرها روبه‌روست و هیچ اکثریت قاطعی در هیچ سمتی وجود ندارد که با تحویل‌گرفتن رهبری مسیر را به راحتی طی کند. خود بوریس جانسون نیز به نظر در گرفتن جای می جدی نمی‌رسد و در بهترین حالت مشغول مطرح‌نگه‌داشتن خود به‌عنوان جایگزین احتمالی می بعد از پایان همه این آشوب‌ها و دردسرهاست.
۲. بریتانیا سودی از این کار نمی‌برد: بریتانیا در میانه یک مذاکره پیچیده و طولانی با اتحادیه اروپا برای تعیین محدوده‌های توافق برگزیت است. تغییر کلی ساختار با به‌چالش‌کشیدن رهبر حزب در چنین وضعیتی همین اندک توافق به‌دست‌آمده را نیز برهم می‌زند. کسی که جانشین می شود، یا باید مذاکرات می را ادامه دهد یا مسیر دیگری را شروع کند. شروع مذاکرات جدید با توجه به محدودیت زمانی احتمال برگزیت بدون توافق را بالا می‌برد و همه دردسرهایی که ذکر شد را نیز با خود به همراه دارد. اگر بنا باشد همان مسیر می طی شود، پس اصلاً چرا دردسر کنارزدن می را تحمل کنند؟
۳. کسی نیست: گزینه‌های احتمالی جایگزینی می، هیچ کدام شرایط بهینه برای نشستن بر کرسی نخست‌وزیری را ندارند. کسانی مثل ساجد جاوید و جرمی هانت، هر دو با حضور در کابینه پساچکرز، خود را به برنامه‌های برگزیتی می آلوده کرده‌اند و نمی‌توانند به عنوان جایگزین جدی او مطرح شوند. سایر نمایندگان، اغلب یا به اندازه کافی انگیزه برای جایگزینی می ندارند یا رای و اعتبار لازم برای چنین جایگاهی را کسب نکرده‌اند. فعلاً هیچ کدام از نام‌های بزرگ به عنوان گزینه جدی مطرح نیستند.
اگر در روزهای و هفته‌های آینده اسم تازه‌ای از میان محافظه‌کاران مجلس به عنوان گزینه نخست‌وزیری مجلس مطرح شد، ممکن است ماجرای جایگزینی می جدی باشد، هر چند این امکان نیز وجود دارد که این ماجرا هم پروژه‌ای برای کسب شهرت باشد؛ اما تا زمانی که شوخی بدی به نام بوریس جانسون گزینه اصلی جایگزینی ترزا می است، سروصداهای برکناری نخست‌وزیر چیزی بیشتر از سروصدا نیستند.
سایر اخبار این روزنامه
نگاهی به موقعیت بکر کشاورزی ایران و هجوم سرمایه‌های داخلی به کشاورزی پایدار آویزان کراوات نیستیم، روی پا ایستاده‌ایم «همدلی» موضوع خبر تجاوز گروهی به 41 دختر ایرانشهری را که سه ماه قبل اتفاق افتاد، بررسی می‌کند در حالی که سرنوشت برگزیت هنوز مبهم است، زمزمه‌های برکناری می تا چه اندازه جدی است؟ نگاهی به حضور بیست و چند ساله سینمای ایران در اسکار از تاخیر و تحریم تا درخشش فرهادی «همدلی» نتیجه کاهش صادرات نفت ایران و تاثیر ناخوشایند آن بر اقتصاد سایر کشورها را در گفت و گو با کارشناسان ارزیابی کرد اصلاح طلبان بر سر این که آیا می توانند پروژه اصلاح طلبی را برای خود به نتیجه برسانند یا نه، توافق ندارند ایران در سوگ سالار شهیدان چهل و یک سال گذشت از روزی که موسیقی ایران در سوگ واروژ هاخبندیان نشست واروژان بود و دیگر هیچ ولی‌الله شجاع‌پوریان چرا مجبوریم صدا را کم کنیم اگر روحانی کمی خاتمی باشد نگاهی به موقعیت بکر کشاورزی ایران و هجوم سرمایه‌های داخلی به کشاورزی پایدار آویزان کراوات نیستیم، روی پا ایستاده‌ایم