روزنامه جهان صنعت
1397/06/12
واکاوی عملکرد کاروان ورزشی ایران از اینچئون تا جاکارتا
کاروان ایران در حالی که ۱۰۲ ورزشکار بیشتر از بازی‌های آسیایی اینچئون، به اندونزی اعزام کرده بود اما یک طلا کمتر گرفت ضمن اینکه حساب و کتاب تعدادی از رشته‌ها برای کسب مدال هم درست از آب درنیامد.هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ به پایان رسید و ایران با کسب ۲۰ طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز به کار خود پایان داد. کاروان ایران در مقایسه با دوره قبل( بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴) تعداد نفرات بیشتری را اعزام کرد اما تعداد طلاهای به دست آمده یک مدال کمتر از اینچئون بود.
در واقع ۲۷۶ نفری که در بازی‌های اینچئون شرکت کردند، ۲۱طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز گرفتند اما ۳۷۸ نفری که به جاکارتا رفتند، ۲۰طلا، ۲۰نقره و ۲۲ برنز گرفتند. در واقع در کسب مدال طلا که برای ما بسیار اهمیت ویژه‌ای دارد، نتوانستیم به اینچئون برسیم. نکته دیگر اینکه از رده پنجم در اینچئون به رده ششم در جاکارتا سقوط کردیم و در روز آخر ازبکستان موفق شد کاروان ایران را پشت سر بگذارد. این اتفاق در حالی رخ داد که ما از اینچئون تا جاکارتا، چهار سال فرصت داشتیم نقاط ضعف ورزش خود را برطرف و نقاط قوت را تقویت کنیم به طوری که همراه با دیگر رقبا قدم به قدم پیش برویم اما تعداد طلاهای جاکارتا انتظارات را برآورده نکرد به ویژه اینکه ما تعداد نفرات بسیار بیشتری را هم نسبت به دوره‌های قبل اعزام کردیم.
در باد طلای رشته‌های غیرالمپیکی نخوابیم
یکی از مهم‌ترین مسائلی که باید مورد توجه گیرد این است که برخی رشته‌های المپیکی نتایج قابل قبولی نگرفتند که نباید از نگاه‌ها دور بماند. درست است ما در کبدی دو مدال طلا گرفتیم یا در ووشو یا کوراش صاحب طلا شدیم اما در مقابل، رشته‌های مهم المپیکی نظیر دوچرخه‌سواری، تیراندازی، قایقرانی، هندبال و بوکس عملکرد نه‌چندان خوبی از خود به نمایش گذاشتند. در واقع عملکرد ضعیف برخی رشته‌های المپیکی ما نباید پشت مدال طلای رشته‌هایی که در المپیک جایی ندارند پنهان شود.
حسابرسی از فدراسیون‌ها
فدراسیون‌ها قبل از بازی‌های آسیایی، در جلسات ستاد عالی بازی‌ها پیش‌بینی کرده بودند چند مدال می‌گیرند و اکنون وقت حسابرسی از فدراسیون‌هاست. فدراسیون‌ها از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ چهار سال فرصت داشتند با شناخت نقاط ضعف خود، راه پیشرفت را در پیش بگیرند و چهار سال پول بیت‌المال برای آنها هزینه شده است. فدراسیون‌ها وظیفه داشتند روند رو به رشدی داشته باشند و اگر تنها در حرف قهرمان بودند و در میدان عمل بازنده، باید پاسخگوی شکست خود باشند.
این انتظار می‌رود ستاد عالی بازی‌ها فدراسیون‌ها را مجبور به پاسخگویی کند و به سادگی از کنار شکست‌هایی که در برخی رشته‌ها داشتیم نگذرد. فدراسیون‌هایی که با وعده مدال و یا نتیجه خوب سهمیه زیادی از ستاد عالی بازی‌ها گرفتند حالا باید جوابگو باشند چرا دست خالی از اندونزی برگشتند. ایران المپیک ۲۰۲۰ را پیش رو دارد بنابراین نباید اجازه داد فدراسیون‌ها با این شکست‌ها خو بگیرند و خیال‌شان راحت باشد که قرار نیست حسابی هم پس بدهند.
شگفتی‌سازان را فراموش نکنیم
باید در کنار حسابرسی از فدراسیون‌هایی که ضعیف کار کرده‌اند، فدراسیون‌های که شگفتی‌ساز بوده‌اند هم مورد توجه قرار گیرند. مدال برنز نوشاد عالمیان در پینگ‌پنگ بعد از ۵۲ سال و مدال برنز واترپلو بعد از ۴۴ سال نباید نادیده گرفته شود. قطعا سال‌ها کار و تلاش پشت این مدال‌هاست و ستاد عالی بازی‌ها با تقدیر ویژه از ورزشکارانش باید نشان دهد به خوبی ارزش این مدال‌ها را درک کرده است تا انگیزه‌ای شود برای ادامه راه پیشرفت.
شنبه گذشته بازی‌های آسیایی جاکارتا با طلای تیم ملی والیبال و نقره بسکتبالیست‌ها به پایان رسید. این اتفاق در حالی رقم خورد که ازبک‌ها در رینگ بوکس طلاها را یکی پس از دیگری به ارمغان می‌آوردند و اختلاف با ایران را کم و کمتر می‌کردند. تیم میزبان هم در یک هفته نخست این رقابت‌ها پایین‌تر از ایران بود اما طلاهای پی‌در‌پی در پنچاک سیلات، آنها را به رده چهارم آورد.
ناکامان بزرگ ایران در اندونزی
این دوره از بازی‌های آسیایی هم با نتایج متفاوتی برای ایران به پایان رسید. مدعیانی که به آنچه می‌خواستند رسیدند و ورزشکارانی که دست‌شان از مدال کوتاه ماند. شکست همیشه یک روی ورزش بوده اما در این دوره از بازی‌های آسیایی گروهی از ورزشکاران اعزامی به نحوی شکست خوردند که می‌توان برای آنها لقب ناکام را انتخاب کرد.
کیانوش رستمی
بدون شک ناکام بزرگ کاروان ایران در جاکارتا- پالمبانگ، کسی نبود به غیر از کیانوش رستمی، قهرمان وزنه‌برداری المپیک ۲۰۱۶. کیانوش که در دو، سه سال اخیر با انفرادی تمرین کردنش حواشی زیادی آفریده بود این بار هم با تصمیماتی عجیب کاری کرد که دست خالی از اندونزی برگردد. قرار است در المپیک ۲۰۲۰ دیگر خبری از وزن ۸۵ کیلوگرم وزنی که کیانوش در آن دو مدال المپیک دارد نباشد. رستمی می‌توانست در بازی‌های آسیایی در همان وزن ۸۵ وزنه بزند اما تصمیم گرفت به ۹۴ کیلوگرم برود و خود را برای رقابت در دسته ۹۶ کیلوگرم المپیک آماده کند. طبیعتا با حضور سهراب مرادی در وزن ۹۴ کیلوگرم، رستمی شانس چندانی برای طلا نداشت.
او ابتدا با کوچ از ۸۵ به ۹۴ ایران را از یک طلا محروم کرد. تصمیم عجیب‌تر کیانوش اما انتخاب وزنه‌های غیرکارشناسی در وزن جدیدش بود. او بدون مربی وزنه‌هایی انتخاب کرد که منجر به اوت شدنش در دوضرب شد. او می‌توانست با انتخاب وزنه‌هایی به مراتب پایین‌تر نقره بگیرد اما با خودمحوری و تکبر، ایران و خودش را از یک مدال مهم محروم کرد، دقیقا مثل همان کاری که در مسابقات جهانی آناهایم انجام داد؛ انتخاب خودسرانه وزنه‌های بسیار سنگین و حذف شدن از جدول مسابقات. ظاهرا قهرمان المپیک کسب مدال نقره را برای خودش کسر شان می‌داند.
فدراسیون تیروکمان
فدراسیون تیروکمان از جمله بازنده‌های بزرگ بازی‌های آسیایی بود. شاهکار این فدراسیون در نرسیدن زهرا نعمتی به مسابقه‌اش رقم خورد. جایی که نشان‌دهنده ضعف بزرگ مدیریت در تیم اعزامی بود. از نظر مدالی هم این تیم ضعیف ظاهر شد. این تیم که در ۲۰۱۴ با یک طلا و یک برنز به کار خود پایان داده بود این بار فقط یک برنز در کارنامه‌اش دیده شد. تیم ۱۳ نفره و تنها یک برنز. این تیم درگیر یک حاشیه دیگر هم شد. پس از پخش تصاویر ازدواج دو ورزشکار اعزامی این تیم عنوان شد که این ازدواج صوری بوده است.
مسوولان تیم امید
کسی از تیم فوتبال ایران انتظار کسب مدال در اندونزی را نداشت اما این تیم کاری کرد که به عنوان یک بازنده از او یاد شود. تیم امید ایران با بازیکنان زیر ۲۱ سال برای تجربه اندوزی راهی بازی‌های آسیا شد. گاف بزرگ در بازی سوم رخ داد جایی که ایران با میانمار بازی داشت؛ مسوولان تیم امید برای اینکه ایران در دور بعدی با کره‌جنوبی برخورد نداشته باشد ترجیح دادند ببازند. ایران دو- صفر به میانمار باخت و بازهم به کره‌جنوبی خورد و به این تیم هم باخت و حذف شد. از این تصمیم مسوولان تیم امید انتقاد زیادی شد و اینکه چرا آنها بازیکنان را مجبور کردند به میانمار ببازند. تیم علاوه بر حذف از بازی‌ها روح ورزش را هم باخت.
فدراسیون‌های ناکام
در جمع کاروان ایران فدراسیون‌های ناکام کم نداشتیم. دوچرخه‌سواری با تیمی ۱۶ نفره رفت و بدون حتی یک مدال هم برگشت. یکی از بدترین نتیجه‌های تاریخ. ایران در دوره قبل دو مدال نقره و برنز گرفت و سابقه طلا گرفتن در دوچرخه‌سواری هم دارد. فدراسیون ناکام دیگر تیراندازی است. فدراسیونی که یک طلا و دو نقره دوره قبل را به یک برنز تبدیل کرد. نتیجه‌ای بسیار ضعیف برای یک گروه ۱۹ نفره. بوکس با سه ورزشکار رفت و بدون حتی یک برنز برگشت. فدراسیون ورزش‌های رزمی هم نتوانست در پنجاک سیلات و سامبو کار خاصی انجام دهد. فدراسیون قایقرانی هم در گرفتن طلا ناکام بود و انتظار می‌رفت حداقل یک طلا بگیرد. نتیجه سپک تاکرا هم قابل قبول نبود. جودو هم با اینکه یک نقره و یک برنز گرفت می‌توانست بهتر عمل کند. فراموش نشود که این فدراسیون با ورزشکاران زیادی در رشته‌های جودو، کوراش، جوجیتسو عازم بازی‌های آسیایی شد. مدال‌هایی که در ثانیه‌های پایانی از دست رفت و ناکامی دوباره محجوب باعث شد تا رضایت کامل در جودو حاصل نشود.
20 طلای ایران در 10 رشته، 62 مدال در 21 ورزش
کاروان ایران 21 مدال طلا را در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری، کاراته، تکواندو، دوومیدانی، کبدی، کوراش، سنگ‌نوردی و والیبال به دست آورد. در این بین شاید کسب دو مدال طلای کبدی دلچسب‌تر از بقیه بود اما هر کدام از طلاها و البته هر کدام از مدال‌ها، لذت و جذابیت خاص خود را داشتند.
در جدول توزیع مدال ایران، کشتی با 5 طلا و سه برنز صدرنشین است. پس از آن ووشویی قرار دارد که 2 طلا و 4 برنز را به نام ایران ثبت کرده و سپس کاراته، تکواندو و وزنه‌برداری قرار دارند. محسن محمد‌صیفی و عرفان آهنگران طلایی‌های ایران در ووشو بودند. نکته جالب اینکه ایران شش فینال ووشو را تجربه کرد و اگر می‌توانست در همه پیروز شود، بالاتر از ازبکستان قرار می‌گرفت. بیش از 27 درصد مدال‌های ایران با افتخار‌آفرینی بانوان به دست آمد. البته بانوان ایرانی تنها یک طلا گرفتند که آن هم در ورزش تیمی کبدی بود. شاید اگر اتفاقات برای زهرا نعمتی، کیمیا علیزاده و حمیده عباسعلی به آن شکل پیش نمی‌رفت هم 27 درصد بیشتر می‌شد و هم طلاها بیشتر از یکی می‌بود.
ترین‌های کاروان ایران در بازی‌های آسیایی۲۰۱۸
طلایی‌ترین رشته: کشتی با ۵ مدال طلا
پرمدال‌ترین رشته: کشتی و کاراته هر کدام با ۸ مدال
ناکام‌ترین رشته مدعی مدال: دوچرخه‌سواری، بدون مدال/ بوکس، بدون مدال
ضعیف‌ترین نتیجه رشته‌های مدعی: تیراندازی با ۱۹ ورزشکار اما کسب یک برنز
شگفتی‌ساز‌ترین‌ها: تنیس روی میز، کسب برنز بعد از ۵۲ سال/ دوی ۳هزار متر با مانع، کسب طلا بعد از ۲۰سال/ واترپلو، کسب برنز بعد از ۴۴ سال
رکورد‌دارها:
وزنه‌برداری: سهراب مرادی رکورد بازی‌ها و جهان را در یک‌ضرب و مجموع با مهار وزنه ۱۸۹ کیلوگرم شکست. رکورد جهان بعد از ۱۹ سال شکسته شد.
دوومیدانی: حسین کیهانی در دوی سه هزار متربا مانع رکورد بازی‌ها را ارتقا داد.
دوومیدانی: احسان حدادی با کسب چهارمین طلا به تنها ورزشکار تاریخ ورزش ایران تبدیل شد که در چهار دوره متوالی بازی‌های آسیایی مدال طلا گرفته است.
سایر اخبار این روزنامه
قرارگاه پدافند هوایی در خط مقدم مقابله با دشمنان ایران است
رییس کمیسیون سلامت شورای شهر تهران خبر داد:
توجیه گرانی به بهانه شرایط غیرقابل پیش‌بینی اقتصادی
اعلام آتش بس
واکاوی عملکرد کاروان ورزشی ایران از اینچئون تا جاکارتا
آشغال‌های آواره!
بحران بانکی عمیق تر می شود
معاملات آتی سکه متوقف شد
گشت و گذاری در پایتخت سفالگری ایران
نظام چندگانه ارزی و رانت چندجانبه
مایل به حفظ برجام بدون توجه به سیاست‌های آمریکا هستیم
«جهان صنعت» پیامد طرح تحقیق و تفحص از خودروسازان را بررسی می‌کند
صنعت خودرو در سرازیری
نشریه نشنال مطرح کرد
نگفتن، بدترین گزینه روحانی
