روزنامه اعتماد
1397/06/03
تكرار تهديد رييس‌جمهور
تجمع پرحاشيه طلاب در قم با واكنش‌ها و انتقادات گسترده‌اي همراه بود اما جرياني كه تا تهديد رييس‌جمهور پيش رفته است، گوشش نه به بيانيه آيت‌الله مكارم شيرازي بدهكار است؛ نه به واكنش‌هاي سياسيون از هر دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب. همين است كه در بحبوحه اعتراضات دست به تكرار تهديد مي‌زند. اين‌بار در تهران و در مراسم روز عرفه. كار از پلاكارد هم گذشته و از ادبيات و لحني بي‌سابقه استفاده مي‌شود. گروه رسانه‌اي ايران ويدئويي را منتشر كرده است كه نشان مي‌دهد حاج منصور ارضي مداح معروف در خيابان سعدي و در ميان مردم به همان شيوه طلاب قم، رييس‌جمهور را تهديد مي‌كند. او گفته است: «اين يارو هم مثل آن يارو در استخر مي‌ميرد. آنها كه خيانت مي‌كنند آخر طوري مي‌ميرند كه دوست و دشمن، كافر و مومن حيران مي‌شود كه او اينجا چه مي‌كرده است؟ چرا ...؟!»
مداح در حالي بر طبل خصومت‌هاي داخلي مي‌كوبد كه در روزهاي اخير شاهد بوديم، ماجراي فيضيه چطور با انتقاد همگان من‌جمله مراجع عظام مواجه شد. از اتفاق، راست سنتي و بزرگان حوزه بيش از همه برافروخته شدند. آيت‌الله مكارم شيرازي در بيانيه‌اي آن تجمع مورد اشاره را يك فاجعه به تمام معنا خواندند. ايشان حتي با تاكيد بر ضرورت پاسخگويي برگزاركنندگان مراسم خواستند كه توضيح دهند كه برخي از نيروهاي سپاه آنجا چه مي‌كردند؟ همين مطالبه‌گري بود كه موجب شد فرمانده سپاه استان قم در ديداري با ايشان توضيح دهد كه در آن مراسم حضور نداشته‌اند و آن را تاييد نمي‌كنند.
منتقدان تجمع فيضيه ماجرا را از دو سو قابل توجه دانستند و همان‌قدر كه به تهديد رييس‌جمهور اعتراض كردند، دامن زدن بر شائبه‌ها در مورد فوت آيت‌الله هاشمي را نيز مورد نقد قرار دادند. منصور ارضي اما با تكرار شعار «اي‌آنكه مذاكره شعارت، استخر فرح در انتظارت» به زبان خود نشان داد كه برگزاركنندگان تجمع فيضيه نه تنها قصد كوتاه آمدن در هيچ‌كدام از موارد مورد اشاره را ندارند بلكه خيلي سرسختانه مي‌خواهند بر مدار تندروي حركت كنند. تجمع طلاب در فيضيه قم سبب شد بسياري از روحانيون و چهره‌هاي سياسي اصولگرا و اصلاح‌طلب ضمن انتقاد از گروه‌هايي كه اعتراضات را به حاشيه برده و دنبال منافع گروهي خود هستند، درصدد ريشه‌يابي و معرفي عناصر پشت پرده برآيند. از همين‌رو شاهد بوديم كه برخي چهره‌هاي سياسي همچون علي صوفي سرنخ اين ماجرا را در مشهد و همان جريان كه اتفاقات دي‌ماه را آغاز كرد، ديدند. برخي روحانيون نيز به پيروي از آيت‌الله مكارم شيرازي سعي كردند در مورد پيامدهاي ادامه اين رويه توسط برخي روحانيون هشدار دهند. براي مثال محسن غرويان تاكيد كرد كه روحانيت نبايد خود را در حد يك حزب و گروه سياسي تنزل دهد و از مردم فاصله بگيرد. تكرار اين ماجرا و تهديد دوباره رييس‌جمهور از يك تريبون و در يك مراسم مذهبي اما ايجاب مي‌كند كه اين مساله را از منظر ديگري نيز بنگريم. مساله قابل تامل اكنون تكرار اين رويه با وجود تذكرات و اعتراضات بسيار است و اين سوال ايجاد مي‌شود كه چه دليل موجب اين بي‌پروايي در تندروي شده است؟ سوال ديگر آن است كه ادامه اين رويه به كجا ختم مي‌شود؟
براي پاسخگويي به اين سوالات بايد در نظر داشت كه آنچه حدود 10 روز قبل در قم اتفاق افتاد، پيش‌تر نيز به شكل‌هاي مختلف مشاهد شده بود. شايد اگر مسوولان امر و مقامات عالي كشور از كنار غائله بهمن 91 و مهر پرت كردن به علي لاريجاني ساده عبور نكرده بودند، دو سال بعد كسي به ماشين علي مطهري حمله نمي‌كرد و اگر پيگيري‌هاي مطهري براي برخورد با ضاربان به نتيجه رسيده بود، كسي در كهگيلويه و بويراحمد روي آذر منصوري چاقو نمي‌كشيد. احتمالا اگر ماجراي چاقوكشي را رها نكرده بوديم، امروز هم كار به جايي نمي‌رسيد كه برخي در فيضيه شعارهاي تهديدآميز سر داده و چند روز بعد هم در تهران به نحو ديگري همان شعار دوپهلو را تكرار كنند.
