وقتی نقشه حذف رئیس فدراسیون کشتی بعد از موفقیت شاگردانش، شکست می‌خورد

رسولِ معرفت
حضور باشکوه کشتی آزاد ایران در مسابقات آسیایی با طلای جانانه پرویز‌هادی تکمیل شد
همدلی| علی نامجو- سال‌ها قبل با یکی از چهره‌های شناخته شده کشتی ایران و جهان گفت‌وگویی انجام شد که در آن نکات جالب و قابل تاملی آمده بود. او می‌گفت بعد از بازگشت از مسابقات دستور استخدام همگی اعضای تیم در راه‌آهن از سوی شخص اول مملکت در آن زمان، محمدرضا پهلوی صادر شد. بعد از آن هم دستور داده بودند تا در یکی از شهرهای شمالی به همه مدال‌آوران زمین داده شد و ظاهرا برای هرکدام هم یک خودروی بیوک گرفتند. حق بازوبند و دریافت حقوق از بخش و ارگان‌های مختلف در روزگاری که ورزش عنوان حرفه‌‌ای را هم با خود یدک‌‌ نمی‌کشید، از جمله اقداماتی بود که برای آسایش ورزشکاران انجام می‌شد. آن روزها هم ورزش اول ایران کشتی بود، منتها به رسم نه به اسم. همین رشته ورزشی هم بوده که تا امروز جور بی‌مدالی کاروان‌های مختلف ورزشی ایران در بازی‌های آسیایی و المپیک را کشیده است، اما واقعا‌‌ نمی‌توانیم دلیل قانع‌کننده‌‌ای پیدا کنیم برای این همه نادیده گرفتن و خالی کردن زیر پای ورزشکاران و روئسای فدراسیون کشتی در این سال‌ها را.
تا امروز از مجموع کل مدال‌های طلای ورزشکاران تیم‌های ملی ایران در رشته‌های گوناگون در بازی‌های آسیایی بیش از 41درصد را کشتیگیران آزاد و فرنگی‌مان به دست آورده‌اند. در اولین دوره‌‌ای که کشتی مدرن در لیست ورزش‌های المپیکی قرار گرفت، کشتی فرنگی در وزن آزاد برگزار می‌شد، اما از دوره بعد کشتی آزاد و دسته‌بندی اوزان مختلف به این رقابت‌ها اضافه شد. بیش از 120سال از آن روزگار می‌گذرد و از اولین دوره گنجاندن کشتی در میان رشته‌های ورزشی بازی‌های آسیایی دقیقا 64 سال! تیم‌های کشتی آزاد و فرنگی ایران در آمار مدال‌آوران بازی‌های آسیایی در رده دوم بعد از ژاپن قرار دارد. با این توضیح که از سال 2002 کشورهای مدال‌آور در این مسابقات به جز ایران در بخش بانوان هم شرکت کننده داشتند و مدال‌های طلای کشتیگیران زن ژاپن به عنوان جدی‌ترین رقیب ایران در این رده‌بندی تا قبل از آغاز پیکارهای زنان در جاکارتا 9مدال طلا به نام کشورشان زده‌اند. با وجود اینکه همیشه به‌ویژه در رسانه‌ها و میان طبقات گوناگون جامعه، کشتی به عنوان ورزش ملی و اول ایران معرفی می‌شود مقایسه آمار و ارقام نشان می‌دهد کشتی همیشه در ته سیاهه امکانات قرار داشته و کشتیگیران ایران با خون دل و اشک چشم راهی مسابقات شده‌اند و مدال‌آوری کرده‌اند.


«حسن یزدانی» از آن کشتیگیرانی است که مردم قبل از بازی‌های جاکارتا کمترین کار از سوی او برای کاروان ورزش ایران را کسب مدال طلا می‌دانستند اما آیا می‌دانید «انور گدویف» حریف او در فینال وزن 74 کیلوگرم کشتی آزاد «المپیک ریو» برای کسب مدال نقره‌اش علاوه بر کسب مدال درجه یک و جایزه از رئیس جمهور روسیه، یک آپارتمان سه‌خوابه به همراه یک مرسدس از مسئولان محل سکونتش هدیه گرفته است. «سوسلان رامونوف» هم که مدال طلای وزن 65کیلو المپیک را به دست آورد 2میلیون روبل به همراه یک آپارتمان سه خوابه هدیه گرفت. «ختاگ گازیموف» روس که در المپیک گذشته برای آذربایجان کشتی می‌گرفت، 500 هزار روبل به همراه یک آپارتمان یک خوابه از مسئولان ایالت اوستیای شمالی دریافت کرد. این‌ها تمام جوایز حاصل کسب مدال‌های المپیک برای کشتیگیران نبود. «دیمیتری مدودف»، نخست‌وزیر روسیه در کاخ کرملین هم بعد از تشکر از اعضای تیم ملی بابت موفقیت‌هایشان در المپیک ریو، به هر کدام از مدال‌آوران یک خودروی «ب ام و» هدیه دارد. صاحبان مدال طلا صاحب خودروی ب‌ام‌و X6 شدند، صاحبان مدال نقره ب‌ام‌و X5 و برندگان مدال برنز نیز خودروی ب‌ام‌و X3 . یکی از جوایزی که «آرتور آلکسانیان» حریف قاسم رضایی (که در المپیک لندن از قهرمان ایرانی شکست خورد اما در ریو طلای المپیک را در وزن رضایی از آن خود کرد) از سوی مسئولان کشورش دریافت کرد یک خانه در آپارتمان در ایروان به ارزش یک میلیون دلار بود.
به جدول جوایز قهرمانان المپیک در کشورهای مختلف بر اساس اعلام سایت‌های فیجی‌تایمز و کرانچ اسپورتس هم نگاهی بیندازید:
1- آذربایجان 500 هزار دلار
2. چین 500 هزار دلار
3. روسیه 350 هزار دلار
4. کره جنوبی 320 هزار دلار
5. برزیل 320 هزار دلار
6. قزاقستان 310 هزار دلار
7. ایتالیا 300 هزار دلار
8. فرانسه 290 هزار دلار
9. ژاپن 250 هزار دلار
10. هند 210 هزار دلار
با این اوصاف یک کشتیگیر آذربایجانی با کسب مدال طلای المپیک می‌تواند چند برابر کشتیگیر ایران جایزه بگیرد. این عدد فقط یکی از جوایزی است که به کشتیگیران و دیگر ورزشکاران قهرمان المپیک در این کشورها پرداخت می‌شود نه مثل هدیه‌‌ای که تا دو یا سه سال بعد از المپیک‌ها و بازی‌های آسیایی فقط یک قول و قرار از سوی مسئولان است و می‌شود تمام دلخوشی کسی که عمر و جوانی‌اش را برای کسب مدال برای وطنش زیر پا گذاشته و تازه در دورانی که بازنشسته می‌شود یا باید برود سراغ رانت و بازی‌های سیاسی تا گلیمش را از آب بیرون بکشد یا به انزوا برود و کم‌کم فراموش شود.
مسئولان ورزش ما که اغلب سیاسیون هستند معمولا با برد ورزشکاران به مردم تبریک‌های خشک و خالی می‌گویند اما پای درد دل ورزشکاران‌‌ نمی‌نشینند. آنها ورزش اول ایران را کشتی می‌دانند و از کشتیگیرانی که به مسابقات المپیک و بازی‌های آسایی اعزام می‌شوند توقع کسب بهترین مدال‌ها را دارند اما تا نام فوتبال یا حتی والیبال را می‌آوریم می‌گویند کشتی در دنیا ورزش پول‌سازی نیست. آقایان، کشورهای مختلف دنیا از سالها قبل برای حضور در بازی‌های قاره‌‌ای و المپیک سرمایه گذاری می‌کنند و با جمع کردن ورزشکاران با استعداد، تامین جزئی‌ترین هزینه‌ها برای ایجاد آرامش و کسب بهترین نتایج از سوی‌شان، استخدام بهترین کادر فنی، روانشناس و پزشک برای حفاظت از نیروهای‌شان و نگهداری بالاترین کیفیت برای ورزشکاران و در گام آخر لابی‌کردن در جابهجایی قرعه‌ها و خریدن داور و قاضی و بقیه عوامل خودشان را به آب و آتش می‌کشند تا آمار مدال‌های‌شان را افزایش دهند.
اگر‌‌ نمی‌توانیم فوتبال را با کشتی مقایسه کنیم، اجازه داریم کشتی ایران و امکاناتش را با کشورهای صاحب‌نام این رشته در سطح دنیا مقایسه کنیم؟ چین، ایتالیا و فرانسه که در کشتی دنیا هیچ وقت حرفی برای گفتن نداشته‌اند، امروز با سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت مدال طلای المپیک می‌گیرند و مسئولان ورزشی ما پاداش اندک مصوب خودشان برای مسابقات جهانی، آسیایی و المپیک را بالا می‌کشند. این کجا و آن کجا؟!
رسول خادم ایستاده پای قهرمانانی که بسیاری از مسئولان ورزش ایران با عملکردشان نشان داده‌اند آنها را خودی‌‌ نمی‌دانند. رئیس فدراسیون با امکانات شخصی که دارد برای کشتی ایران در رده‌های مختلف سنی اسپانسر گرفت و بعد به همین بهانه (شما بخوانید به همین جرم) بودجه فدراسیون کشتی کاهش پیدا کرد و او کم نیاورد. خیلی‌ها با خادم مشکل دارند چون پای حرفی که زده می‌ایستد و در قضیه مبارزه با کشتیگیران رژیم صهیونیستی هم گفت اگر بنا به جنگ است همه باید وارد میدان شوند و همه باید هزینه این مبارزه را بدهند. خادم و فدراسیون کشتی تحت فشار بودند اما کم نگذاشتند و شرمندگی ماند برای کسانی که سناریوی اخراج او را بعد از احتمال شکست تحقیر‌آمیز در جاکارتا تدارک دیده بودند. دیشب هم پرویز‌ هادی مهم‌ترین طلای مسابقات را در دسته فوق‌سنگین از آن خود کرد تا لبخند ژکوند، تنها سهم دارودسته مخالفان خادم در ورزش ایران باشد!