دولت با فولاد بازی می‌کند

امیر واعظی‌آشتیانی*- حضور یا عدم حضور فولاد در بازار بورس کشور موضوعی است که باید ابتدا دولت به روشنی پیرامون آن توضیح دهد‌‌. سوال اساسی در وهله اول این است که چرا فولاد باید وارد مبادلات بورس شود و اگر هم وارد شد این چرایی باید به شکلی کاملا روشن و بر اساس اسناد رسمی مورد بررسی قرار گیرد و نه تصمیمات بی‌اساس سازمانی‌‌. بررسی این موضوع نباید به شکلی یکجانبه و فارغ از بررسی‌های دوجانبه بین بخش خصوصی و دولت انجام شود‌‌. از همین رو دولت باید به روشنی اظهارنظر بخش خصوصی را بیان کند‌.
اظهارنظرهای یکجانبه دولت کماکان ادامه دارد و این روند منجر به آن خواهد شد که دولت هر روز بزرگ‌تر از گذشته شود و تنها یکی از آسیب‌های حاصل از بزرگ شدن دولت مصائب حاصل از رانت و انواع فساد اقتصادی است‌‌. دولت پیش از این تجربه دخالت در روند کاری بخش خصوصی را داشته است و از آنجا که این روند هرگز نتیجه مثبتی نداشته، همچنان این سوال مطرح است که چرا دولت از تجربیات پیشین خود پند نگرفته و به این روند خطرناک ادامه می‌دهد‌‌. افرادی که در مشورت‌های خود با بخش صنعت، معدن و تجارت دولت چنین روندی را پیشنهاد می‌دهند بی‌گمان آن‌گو‌نه که باید و شاید چارچوب‌های توسعه و پیشرفت دولت را نمی‌شناسند و همچنان با عدم آگاهی خویش دولت را به بیراهه و نه مقصد نزدیک و نزدیک‌تر می‌کنند‌‌. به نظر می‌رسد این افراد از شرایط فوق سودجویی قابل توجهی می‌کنند و اگر هم نسبت به آینده آگاهی داشته باشند تلاشی مبنی بر بهبود آن نمی‌کنند و فقط نسبت به منافع خود احساس تعهد می‌کنند‌. متاسفانه گروهی تلاش می‌کنند شرایط را به سمت و سویی جهت‌دهی کنند که اگر اتفاق ناخوشایندی در روند اقتصادی و تجارت کشور نیز پیش آمد انگشت اتهام همگان به سوی دولت باشد‌‌. عدم همکاری در توسعه خصوصی‌سازی معنا و مفهوم دیگری برخلاف این موضوع در ذهن مخاطب متبادر نمی‌کند‌‌. حال آنکه این تصور و تفکر باطل متعلق به بیش از چهار دهه گذشته است و دیگر زمان بهره‌وری از چنین افکاری در روند اقتصاد و تجارت جامعه نیست‌‌. امروز بر اساس نیازهای جامعه و اقتصاد کشور باید به سمت و سویی حرکت کرد که بر اساس آن نیروهای کارآزموده، مقتدر، خوش‌فکر، پویا و توانمند تصمیم‌گیری‌های اساسی را عهده‌دار شوند‌‌. تنها چنین شیوه‌ای دولت را از مخمصه فعلی خارج می‌کند و اگر نسبت به این مهم بی‌توجهی شود نمی‌توان انتظار چشم‌انداز روشنی برای آینده اقتصادی کشور داشت‌‌. فراهم کردن فضای کشور برای بخش خصوصی شاید تنها شیوه‌ای باشد که بر اساس آن تفکرات پویا امکان توسعه پیدا کرده و پیشرفت خواهند کرد‌. نگرانی دیگر در این حیطه اما روند خام‌فروشی است که مخصوصا در مواد کانی و فلزات در کشور نهادینه شده و همچنان به دنبال بهره‌برداری از داشته‌های خدادادی کشور نیستیم‌‌. این در حالی است که با چنین شیوه‌ای به‌طور قطع فضای اشتغال امن‌تری در جامعه فراهم خواهد شد و می‌توان با توسعه هر یک از معادن طیف قابل توجهی از اشتغال را در جامعه فراهم کرد‌‌. این روند اما اولین مزیت و سود حاصل از توجه به خصوصی‌سازی است که با توجه بیشتر می‌توان از حداکثر سود حاصل از صادرات نیز بهره برد‌‌.
برخی با کوبیدن بر طبل عدم توانایی در مبادلات اقتصادی کشور با جامعه بین‌الملل سعی در تضعیف ظرفیت‌های تجاری کشور دارند‌‌. این مطلب اما به‌طور جدی کلی‌گویی بی‌حاصلی است که با کارشناسان اقتصادی مورد بررسی قرار نگرفته است‌‌. متاسفانه دولتی‌ها تصور می‌کنند تصمیمات آنها کاملا درست و خالی از هر گونه اشتباهی است هر چند دولت به‌طور جدی نیازمند مشورت با کارشناسان و منتقدانی است که در صورت عدم توجه به آنها هر روز باید شاهد مشکلات و تصمیمات تازه‌تر دولت باشیم‌‌. دولت باید دست از آزمون و خطا بردارد و زمانی تصمیمی را اتخاذ کند که از نتایج آن آگاهی کامل داشته باشد‌‌.
* معاون سابق وزیر صنعت
v.ashtiani37i@yahoo.com