18 دانش آموز معلول به رتبه زیر 1000 کنکور رسیدند




محبوبه مصرقانی


خبرنگار
کنکور رقابتی است که باید در آن از جان مایه گذاشت و چه بسیارند دانش‌آموزانی که از جان مایه می‌گذارند. هر سال پس از اعلام لیست برترین رتبه‌های کنکور شگفتی‌ها نمایان می‌شود. این لیست همیشه مزین به نام دانش‌آموزانی است که آبروی واژه توانمند هستند.امسال 18دانش‌آموز نابینا، کم بینا، نیمه بینا، نیمه شنوا و معلول جسمی حرکتی در رشته‌های ریاضی، تجربی، انسانی و هنر رتبه‌های زیر 1000 کنکور 97 را به خود اختصاص دادند.
11 نفر از این دانش‌آموزان نابینا، نیمه بینا و کم بینا، 2 نفر نیمه شنوا و 5 نفر معلول جسمی حرکتی هستند.
قبول شدن در کنکور واقعاً برایم سخت بود
عرفان نوری ساکن خدابنده زنجان حایز رتبه 19، معلولیت جسمی دارد و درباره مشکلاتش در تحصیل و نحوه موفقیتش در کنکور می‌گوید: من از ناحیه دست و چشم چپ معلولیت دارم. قبول شدن در کنکور واقعاً برایم سخت بود و روزی 6 ساعت مفید درس می‌خواندم. همیشه دلم می‌خواست نفر اول باشم و در هر چیزی تلاش می‌کنم که بهترین شوم. همانند افراد عادی درس خواندم و مشکلی آنچنانی در مورد دسترسی به منابع درسی نداشتم. اغلب دانش‌آموزان معلول از نگاه‌های بقیه همکلاسی‌هایشان آزرده می‌شوند. اما من اصلاً به نگاه‌های سنگین بقیه توجهی ندارم. برای اینکه مشکل خودم را معلولیت نمی‌دانم. آغاز هر سال تحصیلی جدید که می‌شد زمانی که پا به کلاس می‌گذاشتم همه نگاه‌های ترحم برانگیز به سمتم روانه می‌شد. این نگاه‌ها بیشتر از دو هفته دوام نمی‌آورد چرا که برتری من در درس نسبت به دیگران جایگزین ترحم می شد و خیلی‌ها به هوش من حسادت می‌کردند. هنوز به انتخاب رشته فکر نکرده‌ام اما به احتمال زیاد رشته حقوق را انتخاب خواهم کرد.
ما هر چیزی که نیاز داشته باشیم باید با تقلا به دست آوریم
امیر صفی‌زاده رتبه 22 را کسب کرده اما مشکلات بیشتری نسبت به عرفان دارد. او کم بیناست و از پنج سالگی به دلیل مشکلات در شبکیه چشمش، بینایی‌اش رو به زوال رفته است. او از موانع مشکلاتش در مدرسه چنین می‌گوید: بچه‌هایی که مشکلات بینایی دارند همیشه برای دسترسی به منابع درسی مشکل داشته و دارند. ما هر چیزی که نیاز داشته باشیم باید با تقلا به دست آوریم وگرنه چیزی برای ما آماده نیست. این مشکل حتی سر جلسه امتحان هم وجود داشت.
کم بینایان برای خواندن از دستگاهی به نام بهدید استفاده می‌کنند. این دستگاه خط‌ها را به صورت درشت نمایش می‌دهد. در روز کنکور به من اجازه نمی‌دادند این دستگاه را با خود سر جلسه همراه داشته باشم، دستگاهی که آینده‌ام به آن وابسته بود. این در حالی است که آموزش و پرورش استثنایی بخشنامه استفاده از بهدید را برای کم بینایان  سال 95 ابلاغ کرده بود. در روز آزمون مسئولان برگزارکننده نمی‌دانستند چنین دستگاهی وجود دارد و من برای امتحان دادن به آن نیاز دارم. این یعنی ضعف اطلاعات در مورد معلولیت‌هاست که در کل سیستم تحصیلی و آموزشی ما وجود دارد. من در مدرسه تلفیقی درس خواندم و همیشه برای دسترسی به منابع درسی استرس داشتم که آیا می‌رسد یا نه؟ آیا این را به من می‌دهند یا نه؟ یا فلان درخواستم را می‌پذیرند یا نه؟
من روزی 8 تا 12 ساعت درس می‌خواندم
رتبه 340 متعلق به علیرضا شهریاری است. او شیرازی است و در مورد تلاشش اینگونه می‌گوید: من روزی 8 تا 12 ساعت درس می‌خواندم و دلم می‌خواهد در رشته روانشناسی تحصیل کنم. چیزی که دلم می‌خواهد از زمان تحصیلم بگویم این است که هر گز دوست نداشتم در مدارس استثنایی درس بخوانم و از کلاس پنجم به مدارس تلفیقی رفتم. کیفیت آموزشی در مدارس نابینایان بسیار پایین است.
هیچ توجهی به بچه‌های نابینا در این مدارس نمی‌شود. من در مدرسه تلفیقی خیلی چیز‌ها یاد گرفتم و دوستان زیادی هم پیدا کردم. همه با من مهربان بودند و به من کمک می‌کردند. دسترسی به منابع هم تا حدودی داشتم. اغلب کتب درسی من به صورت گویا بود و مابقی به خط بریل.
تصمیم دارم در رشته حقوق تحصیل کنم
زهرا برکت رتبه 202 کنکور نابینای مطلق است. او از تعداد کم رابط‌های آموزشی در مدارس می‌گوید: من از کلاس پنجم به بعد در مدارس عادی درس خوانده‌ام وهیچ مشکلی نداشتم. تنها نکته‌ای که باید بیشتر مورد توجه مسئولان قرار گیرد این است که تعداد رابطان آموزشی در مدارس عادی خیلی کم است و این باعث می‌شود ما به گردن دیگران زحمت بیندازیم. من دوستان خیلی خوبی در مدرسه داشتم اما آنها که نمی‌توانستند کل جزوه درسی  را که معلمان به ما می‌دادند برایم بخوانند. یا حتی اگر منابع کمک آموزشی بیشتری در اختیار نابینایان قرار دهند کمک بزرگی به بچه‌ها می‌کنند. من در این مدت خیلی به گردن پدر و مادرم زحمت انداختم چرا که هر منبع آموزشی که برای من دسترس‌پذیر نبود توسط والدینم برایم خوانده می‌شد. من تصمیم دارم در رشته حقوق تحصیل کنم. از پدر و مادرم که حامی و پشتیبان من بودند سپاسگزارم.