پاسخ به«چه بايد كرد؟»

آرمان: بدون شک این روزها دلسوزان کشور فارغ از گرایش‌های سیاسی تقویت وحدت را دنبال می‌کنند و از هیچ تلاشی در این مسیر فروگذار نیستند. جریان اصلاحات هم مستثنی از این جمع نیست و تلاش زیادی برای تقویت وحدت در جامعه دارد. این تلاش‌ها در حالی است که اعضای جریان اصلاحات همواره مورد هجمه آنهایی هستند که در کلام از وحدت می‌گویند و در عمل خلاف آن را نشان می‌دهند. طی 10 سال اخیر تلاش زیادی شد تا بزرگان و افراد سرشناس جبهه اصلاحات را خانه نشین و از جامعه دور کنند، اما آنها که تمکین از قانون را نخستین اصل تقویت آرامش در جامعه می‌دانستند رفتاری از خود نشان دادند که بهانه‌ای برای فرصت طلبان سیاسی در جهت حذف جریان اصلاحات نباشد به نحوی که در مقطعی سکوت پیشه کردند و در مقطعی در خفا به ارائه پیشنهادات خود به دولت پرداختند و اکنون در همین مسیر بیانیه‌ای صادر کردند. چرا که هر کدام از امضاکنندگان این بیانیه‌ در دولت‌های قبلی دارای مسئولیت‌های مهمی بودند و به‌خوبی می‌دانند افزایش مشکلات اقتصادی و به تبع آن بلند شدن صدای اعتراض اقشار مختلف جامعه چه تبعاتی دارد، در بیانیه خود به ارزیابی وضعیت اقتصادی کشور و ارائه راهکارهایی برای بهبود آن پرداختند. بهزاد نبوی، محمد سلامتی، محسن آرمین، مصطفی تاجزاده، فیض‌ا... عرب‌سرخی، محمد کیانوش راد، عبدا... ناصری، جواد امام، علی باقری و... با صدور بیانیه‌ای ضمن مروری بر وضع موجود به ارائه راهکارهایی برای برون رفت کشور از شرایط موجود پرداختند.
درآمد نفت بر سفره مردم!
در این بیانیه با اعتقاد بر این‌که «به سبب رکود در تولید، واحدهای تولیدی از پرداخت به موقع و کامل دستمزد کارگران ناتوان‌تر شده روزبه‌روز از تعداد شاغلین کاسته می‌شود» آمده است: متأسفانه شعار انحرافی و سیاست مردم انگیز «توقف سرمایه‌گذاری‌های بزرگ و آوردن درآمد نفت بر سر سفره مردم» در گذشته، فرصت طلایی استفاده از درآمدهای افسانه‌ای نفت در سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی و مولد را از کشور سلب کرد. دولت یازدهم و دوازدهم نیز که وارث تحریم‌های گسترده بین‌المللی بود تا پیش از امضای برجام به دلیل افزایش چشمگیر بودجه جاری و فقدان منابع داخلی از یک سو و قطع روابط اقتصادی با جهان پیشرفته و عدم امکان جذب سرمایه خارجی از سوی دیگر، ناگزیر از ادامه راه گذشته شد. در حالی که براساس محاسبات کارشناسانه تنها برای حفظ اشتغال در سطح کنونی کشور نیازمند سرمایه‌گذاری سالانه ۶۰ تا ۶۵ میلیارد دلار طی چند سال متوالی است، در دولت‌های یازدهم و دوازدهم به سبب این محدودیت‌ها کمتر از ده درصد این میزان صرف سرمایه‌گذاری و اشتغال شده است. در این بیانیه هم‌چنین با اشاره به این‌که «نقش و کارکرد برجام به عنوان بزرگ‌ترین دستاورد دیپلماتیک جمهوری اسلامی، بازگرداندن صدور نفت به وضعیت عادی و رفع موانع پرشمار از مسیر روابط اقتصادی با جهان و فراهم آوردن فرصتی برای جلب سرمایه و تکنولوژی کشورهای پیشرفته در جهت توسعه اقتصادی کشور بود» ابراز عقیده شده است: اما استفاده از این فرصت در گرو بازنگری و تحول در حوزه سیاست خارجی ممکن می‌گشت. متأسفانه نه تنها چنین تجدید نظری رخ نداد بلکه با شدت بیشتری بر راهبردهای گذشته تأکید شد. صادرکنندگان اصلاح‌طلب این بیانیه هم‌چنین معتقدند: این روند همچنین از اطمینان و امید مردم نسبت به کارآمدی روش‌های اصلاح‌طلبانه و استفاده از سازوکارهای مسالمت آمیز قانونی نظیر انتخابات برای تغییر وضع موجود و رفع مشکلات کاسته است. افراطیون داخلی این روند را به علت کاهش اقبال جامعه به اصلاح‌طلبان مثبت ارزیابی کرده و بر شدت مواضع رادیکال برای زمین‌گیر کردن دولت میانه‌رو می‌افزایند، غافل از آن که نا امیدی و کاهش اقبال جامعه به اصلاح‌طلبان عملا به معنای ناامیدی از امکان و فایده راهکارهای درون نظام برای حل مشکلات و تأمین مطالبات اجتماعی است.
چه باید کرد؟


در ادامه این بیانیه با طرح این سوال که «چه باید کرد؟» خاطرنشان شده است: حل مشکلات ملی نیازمند نگاه و رویکرد ملی است و نمی‌توان با رویکردهای حزبی و جناحی به توفیق در این مسیر امید بست. در این میان آن چه موجب امیدواری است همگرایی و وحدت نظر بخش وسیعی از نیروهای سیاسی و اجتماعی از اصلاح‌طلبان گرفته تا اعتدالیون و اصول‌گرایان معتدل و تا همه نیروهای منتقد معتقد به استقلال، تمامیت ارضی کشور و روش‌های مسالمت آمیز و قانونی در ارزیابی وضعیت بحرانی کنونی و ضرورت گفت‌وگو و همبستگی ملی برای عبور از آن است. از این رو در صورت رهایی از مجاملات و بده بستان‌های موجود در سطح مناسبات قدرت می‌توان به همگرایی و وحدت نظر نیروهای سیاسی و اجتماعی بر سر راه‌های برون رفت از وضعیت بحران‌خیز کنونی امیدوار بود. یکی از لوازم چنین رویکردی، اجتناب اکید از درگیری‌های جنجال برانگیز جناحی و گروهی است که نتیجه آن عمده شدن مسائل فرعی و غفلت از مشکلات اصلی جامعه و کشور است. نویسندگان این بیانیه خاطرنشان کرده‌اند: سیاست‌های یک جانبه و زورگویانه دولت کنونی آمریکا علیه ایران و دیگر کشورهای جهان از جمله اتحادیه‌‌ اروپا و اشتباه تاریخی ترامپ در خروج از برجام در کنار محدودیت‌های جدی، ظرفیت‌ها و فرصت‌های مغتنمی به نفع ایران در سطح بین‌المللی فراهم آورده است.
ادامه صفحه 11