مژده ابوقریب

گروه فرهنگ و هنر: تب و تاب گیشه سینمای ایران این روزها به اوج خود رسیده است و «هزارپا»ی ابوالحسن داوودی در اکران یک ماهه خود عملا تمام رکوردهای سال 97 را شکسته و به سوی رکوردشکنی در گیشه سینمای ایران در حرکت است. فیلمی که به زعم بسیاری از منتقدان ذائقه تنزل‌یافته مخاطبان را بخوبی شناخته و با ترکیب عطاران - عزتی، پس‌زمینه دهه 60 و شوخی‌های اروتیک به فروش بالایی در سینمای ایران رسیده است. این اتفاق درحالی رخ داده است که کمدی‌های زیادی همزمان با هزارپا روی پرده رفته‌اند و هرکدام از آنها نظیر «کاتیوشا»، «دم‌سرخ‌ها»، «دشمن زن»، «به وقت خماری»، «من دیوانه نیستم»، «تگزاس» و... تلاش داشتند سهم بالایی در گیشه به‌دست آورند اما در رقابت با تازه‌ترین اثر ابوالحسن داوودی در سایه قرارگرفته و نتوانستند به فروش بسیار بالا دست پیدا کنند. با اتمام فرصت اکران اگرچه فیلم‌های پرفروش همچنان سالن‌هایی را در اختیار خواهند داشت اما بتدریج آثار جدید وارد چرخه اکران خواهند شد. در این فهرست نام بهترین فیلم جشنواره فجر به چشم می‌آید. «تنگه ابوقریب» به کارگردانی بهرام توکلی که در جشنواره مورد تمجید طیف وسیعی از اهالی سینما و رسانه قرار گرفت از امروز روی پرده سینماها قرار گرفته است. در کنار تنگه ابوقریب، «راه رفتن روی سیم» به کارگردانی احمدرضا معتمدی، «داش‌آکل» به کارگردانی محمد عرب و «همه چی عادیه» به کارگردانی محسن دامادی نیز  روی پرده خواهند رفت.
راه رفتن روی سیم
احمدرضا معتمدی امسال با «سوء‌تفاهم» در حالی به جشنواره فجر آمد که هنوز اثر قبلی او «راه رفتن روی سیم» به اکران عمومی در نیامده بود. فیلمی با بازی احمد مهران‌فر، هومن برق‌نورد، اندیشه فولادوند، حامد کمیلی و... که این استاد فلسفه و هنر دانشگاه تهران با موضوعی اجتماعی و البته درونمایه‌ای فلسفی جلوی دوربین برد. راه رفتن روی سیم پیرامون یک گروه موسیقی زیرزمینی است که رویای آنها برگزاری کنسرتی در خارج از ایران است. آنها همه چیز را آماده کرده‌اند و قصد دارند به صورت قانونی از کشور خارج شوند اما مشکلاتی موجب می‌شود سراغ شیوه‌های غیرقانونی خروج از کشور بروند و اتفاقات آنطور که انتظار می‌رود، پیش نمی‌رود. معتمدی بیش از آثارش به استاد فلسفه و هنر مشهور است. وی که فارغ‌التحصیل رشته‌های اقتصاد و فلسفه از دانشگاه تهران بوده، سال‌هاست به تدریس فلسفه هنر و سینما می‌پردازد و شروع کار هنری او به فیلم یاران در سال 1372 بازمی‌گردد. این فیلم در جشنواره جهانی فیلم فجر رونمایی شد و بناست بعد از  فیلم سینمایی «من دیوانه نیستم» در گروه ایران به اکران عمومی درآید.
داش آکل


داش آکل بیش از آنکه اثری از مسعود کیمیایی باشد، نام داستان کوتاهی از صادق هدایت بوده که از شخصیت اصلی آن با ویژگی‌های جوانمردی و فتوتش بسیار تمجید شده و بارها از این داستان کوتاه وی اقتباس‌های ادبی و سینمایی شده است. محمد عرب که برداشتی آزاد از این اثر را دستمایه ساخت اثر جدید خود کرده است، پیش از این قرار بود آن را با نام «آتش و قداره» به سینماها بیاورد که دست آخر همان «داش آکل» معروف در سال 97 به سینماها خواهد آمد. در این فیلم پربازیگر افرادی نظیر حسین یاری، مهران غفوریان، محمدرضا شریفی‌نیا، فاطمه گودرزی، علی صادقی، نیما شاهرخ‌شاهی، ارژنگ امیرفضلی، امیرحسین صدیق، محسن افشانی، ارسلان قاسمی، علی مسعودی‌مشهدی و... ایفای نقش می‌کنند. داش‌آکل بناست بعد از فیلم دم سرخ‌ها در گروه باغ کتاب روی پرده برود. محمدعرب آثاری چون «سمفونی تاریک»، «یک الف ناقابل»، «قند تلخ» و... را در کارنامه دارد.
همه چی عادیه
این فیلم داستان یک جوان روستایی است که بحران آب و کمبود امکانات او را به پایتخت راهی می‌کند. داستانی که ایده اولیه  بسیاری از آثار سینمایی و تلویزیونی بوده است و همواره نتوانسته از یک سطح متوسط سینمایی بالاتر بیاید. این بار محسن دامادی فیلم «همه چی عادیه» را با همین مضمون راهی سینما کرده است. جوان روستایی که به تهران آمده و برای تامین معیشت خود مجبور به کارهایی می‌شود که پیش از این تجربه‌ای از آنها نداشته است. عباس غزالی، بهنوش بختیاری، رز رضوی،  پژمان بازغی، رضا رویگری، لیلا بلوکات، سحر قریشی و  نگین معتضدی از جمله بازیگران همه چی عادیه هستند. این فیلم بناست بعد از دشمن زن در گروه ماندانا اکران شود. محسن دامادی کارگردان 60 ساله این فیلم پیش از این فیلم‌هایی از جمله «قبرستان غیرانتقاعی»،« خانواده ارنست» و... را کارگردانی کرده است.
تنگه ابوقریب
نوید دوره جدید اکران‌های سینمایی، بهترین فیلم جشنواره فجر است. فیلمی از بهرام توکلی به تهیه‌کنندگی سعید ملکان که روایتی کم‌نظیر از دفاع‌مقدس را برعهده گرفته است. فیلمی که مخاطب را بی‌واسطه به خط مقدم می‌کشاند و «بهت جنگ»! بهترین تعبیری است که می‌توان از تمام لحظه‌های اکشن و دراماتیک این فیلم داشت. اثری که با سرمایه‌گذاری سازمان اوج خیلی زود اقبال مخاطبان را در جشنواره فیلم فجر به دست آورد و از همین الان می‌توان آینده‌ای درخشان برای این فیلم در گیشه متصور بود. این فیلم روایتی از روزهای پایانی جنگ است که حماسه گردان عمار را به تصویر می‌کشد. گلعلی بابایی ماجرای تنگه ابوقریب را اینچنین روایت می‌کند: نیروهای ایرانی در آن بازه زمانی همه درگیر بودند. بچه‌های گردان عمار تازه از خط پدافندی برگشته بودند، به آنها مرخصی داده بودند تا برگردند تهران، چون بیشترشان بچه تهران بودند. این بچه‌ها حمام رفتند و آماده شدند و بلیت قطارشان را دریافت کردند. قطارهای اندیمشک معمولاً بعد از ظهر راه می‌افتاد. ساعت 11 - 10 صبح اعلام کردند عراق به تنگه ابوقریب حمله کرده است و  کسی را نداریم برود جلوی آنها بایستد. می‌گویند گردان عمار را بفرستید، اطلاع می‌دهند گردان عمار آماده شده‌اند به مرخصی بروند. دستور می‌دهند گردان عمار را به تنگه ابوقریب بازگردانید. بچه‌های گردان عمار را  به پادگان دوکوهه بازمی‌گردانند و سریع تجهیزات می‌دهند و با کامیون آنها را به خط می‌فرستند و حادثه آن روز رقم می‌خورد. جواد عزتی، امیر جدیدی، حمیدرضا آذرنگ، علی سلیمانی، قربان نجفی و مهدی قربانی از جمله بازیگرانی هستند که هرکدام‌شان نقشی متفاوت در این فیلم را برعهده گرفته‌اند. تنگه ابوقریب از امروز روی پرده سینما رفته است و اقبال مخاطبان در پیش‌خرید بلیت‌های این فیلم حکایت از آینده روشن تنگه ابوقریب بر پرده سینما دارد.
فیلم‌هایی که در چرخه معیوب اکران شکست می‌خورند
بسیاری از تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم‌های سینمایی یکی از دلایل شکست آثارشان را به چرخه معیوب اکران نسبت می‌دهند. چرخه‌ای که در آن عدم تعادل ژانر‌ها باعث شده است در برهه‌ای تمام فیلم‌های روی پرده محتوایی اجتماعی و فرمی رئال داشته باشند و در سویی دیگر مانند آنچه در ماه‌های گذشته شاهد بودیم، گیشه پر بود از آثار کمدی که می‌توانستند با اکران در زمان دیگری موفقیت بهتری نصیب‌شان شود. تمامی فیلم‌های سینمایی فرصت بسیار اندکی را برای جذب مخاطب روی پرده دارند و رقابت با فیلم‌های هم‌ژانر باعث می‌شود بخت آنها برای فروش بهتر در گیشه کمتر از قبل باشد. این درحالی است که افزایش بی‌رویه قیمت بلیت‌های سینما و مشکلات اقتصادی موجب شده است مردم سینما را در انتهای سبد مصرفی خود قرار دهند و انتخاب‌های محدودتری برای رفتن به سینما داشته باشند. البته چرخه معیوب اکران‌ها فقط در  عدم تنوع ژانر‌ها نیست، چرا که در بسیاری از اوقات آثاری را روی پرده می‌برند که حتی 2 ماه هم از تولید آنها نگذشته است و بسیاری از فیلم‌ها بیش از یک سال است در صف انتظار اکران به سر ‌می‌برند.