موسیقی جوان نماد تداوم امید




نداسیجانی


خبرنگار
دوازدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان با داوری و حمایت همیشگی بیش از 90 استاد بزرگ و برجسته موسیقی ایران چون حسین علیزاده، علی اکبرشکارچی، بیژن کامکار، هنگامه اخوان، داریوش پیرنیاکان، حسن ناهید، حمید رضا اردلان، آذین موحد، مسعود شعاری، حمید رضا نوربخش و...از۲۲ مرداد تا ۱۸ شهریورماه سال‌جاری در تهران برگزار می‌شود. جشنواره‌ای که به گفته حسین علیزاده بهتر است به‌عنوان آینده فرهنگی و نه صرفاً موسیقی دیده شود. موسیقی با همه مشکلاتی که داشته عنصر مهمی در جامعه است. گاهی اوقات جوانان انگیزه‌ای برای شرکت درجشنواره‌ها ندارند که ایرادی به این موضوع وارد نیست و این تعدادی هم که در جشنواره‌ها شرکت می‌کنند همه افرادی نیستند که موسیقی می‌نوازند، بلکه چندین برابر بیشتر از این تعداد به صورت جدی در حوزه موسیقی کار می‌کنند.
با هرنوع موسیقی که در کوچه و بازار ارائه شود موافقم
علیزاده درنشست خبری دوازدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان که روزگذشته (دوشنبه 15 مردادماه) درمعاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزارشد بیان کرد: همه ما زیر یک سقف زندگی و تلخی‌ها و شیرینی‌ها را در کنار هم تجربه می‌کنیم به همین دلیل بهتر است جشنواره موسیقی جوان را بهانه قرار دهیم تا درهیچ لحظه از زندگی امیدمان را از دست ندهیم زیرا این مملکت باید به دست ما ساخته شود. فرهنگ و هنر سرمایه یک کشور و سرزمین هستند. شاید جشنواره موسیقی جوان یکی از نادرترین جشنواره‌های ایران است. به همین دلیل باید از اتفاقات مثبت حمایت کرد.
نماینده بخش موسیقی دستگاهی این جشنواره در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه چرا بعد از سال‌ها برگزاری این جشنواره، زنان در بخش آواز حضور کمرنگی دارند گفت: در حال حاضر تعداد خواننده‌های زن که با کیفیت خوبی موسیقی را اجرا می‌کنند بیشتر از آقایان است اما چون امکانات و اختیارات بیشتری به مردان تعلق می‌گیرد، تعداد بانوانی که روی صحنه می‌بینیم انگشت‌شمار هستند. اگر شما به جای خواننده‌های زن باشید با چه انگیزه‌ای برای حضور در جشنواره اقدام می‌کنید؟ حتی اگر صدای خانم‌ها در آلبوم‌های‌ ما کمی بالاتر باشد مجوز نمی‌دهند. به عقیده من باید این سؤال از بزرگان دینی پرسیده شود. زیرا اگر زنان در بخش آوازی این جشنواره شرکت نمی‌کنند شاید به‌دلیل نداشتن احساس امنیت است. چنین قاعده‌ای که زنان را از مردان را تفکیک کنیم در هیچ جای دنیا دیده نمی‌شود. به عقیده من موسیقی جزو مقدسات است و اینکه یک زن فقط برای عده‌ای بخواند روا نیست در حالی که ما می‌بینیم زنان در فعالیت‌های اجتماعی ایران نقش پررنگی دارند و این امر به‌دلیل تلاش خودشان بوده است.
حسین علیزاده درپاسخی کوتاه به «ایران» درخصوص اجرای کنسرت رایگان خیابانی که این روزها توسط برخی خوانندگان مطرح می‌شود، گفت: با هر نوع موسیقی که در کوچه و بازار ارائه شود موافقم.
علیزاده درمورد ردیف‌های موسیقی که در بخش موسیقی دستگاهی به آن اشاره شده بیان کرد: در دانشگاه‌های ما ردیف‌های موسیقی همانگونه تدریس می‌شود که در آموزشگاه‌های آزاد آموزش داده می‌شود در صورتی که در دانشگاه‌ها باید مفهوم ردیف به درستی تعریف شود تا یک نوازنده یا بداهه‌نواز برداشت درستی ازموسیقی ردیف دستگاهی داشته باشد.درادبیات این اصول به درستی رعایت می‌شود.به‌طورمثال یک نفر ادبیات می‌خواند شاعر می‌شود و همه به‌دنبال سعدی و حافظ نیستند اما در آموزشگاه‌های ما شاعری به وجود نمی‌آید چرا که تأکید دارند همان حافظ و سعدی خوانده شود.
دوران مرگ معرفت شنیداری کشور است
حمیدرضا اردلان نماینده بخش موسیقی نواحی دوازدهمین جشنواره موسیقی جوان نیز در این نشست خبری بیان کرد: یکی از ویژگی‌های جشنواره موسیقی جوان ملی بودن آن است که همه آن را پذیرفته‌اند. از نوازنده‌ها گرفته تا والدین آنها و رسانه‌ها این ملی بودن را باور کرده‌اند. اگر هر بخش از این جشنواره جدا شود اتفاق دیگری می‌افتد و وجاهتش را از دست می‌دهد. موسیقی مقامی نیز بخش ریشه‌ای است و در هیچ جشنواره دیگری نمی‌بینیم که موسیقی اقوام در کنار موسیقی کلاسیک و مغرب وجود داشته باشد. به همین دلیل صفت ملی جشنواره را می‌سازد اما من شنیده‌ام که می‌خواهند این بخش را از جشنواره قیچی کنند. این کار را نکنید و به عقیده من یکی از مشکلات این جشنواره این است که دبیرخانه دائمی ندارد واگر ارگانی باشد که به این موضوع تداوم دهد به معنای فرهنگی عمل کرده است.
این هنرمند دربخش دیگری ازصحبت‌هایش بیان کرد: فکرمی‌کنم خطای اصلی ما در تلویزیون اتفاق افتاده است. در واقع تلویزیون درهای خود را به سه جنس از موسیقی بست و تنها جنسی از موسیقی مبتذل را تکرار کرد. در حال حاضر دوران مرگ معرفت شنیداری کشور است. ما نمی‌بینیم که تلویزیون موسیقی محض پخش کند اما به محض اینکه جشنی به پا می‌شود و نوری نمایان می‌شود، نواری از حاج قربان پخش می‌کنند و این همان حاج قربانی نیست که ما آن را می‌شنیدیم.
ایجاد بسترمناسب جشنواره در شهرستان ها
هومان اسعدی دبیر دوازدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان گفت: در شش دوره‌ای که این جشنواره به صورت مستمر برگزار شد، سعی کردیم نقاط ضعف و قوت آن را ارزیابی کنیم و اگر لازم بود تغییراتی هم در آن ایجاد شد در این دوره نیز بخش ویژه دستگاهی و تک‌نوازی خلاقانه خواهیم داشت.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره حضور کمرنگ بانوان دربخش آواز نیز اظهار کرد: ما درفراخوان جشنواره منعی برای حضور بانوان در بخش آواز نداشتیم و اگر تعداد به حد نصاب برسد حاضریم هیأت داوران بانوان را هم تشکیل دهیم کما اینکه امسال در بخش آواز در خدمت هنگامه اخوان هستیم تا به شکل سمبلیک نشان دهیم که چرا خانم‌ها در این بخش اثر ارسال نمی‌کنند.
هومان اسعدی درپاسخ به «ایران» در خصوص اینکه برخی از شرکت‌کنندگان بویژه در بخش موسیقی نواحی به‌دلیل سختی راه، امکان حضور در جشنواره را نخواهند داشت بنابراین آیا بهتر نیست این جشنواره در دیگر شهرهای کشور برگزار شود پاسخ داد: در بخش موسیقی کلاسیک این تمرکز زدایی مستلزم این است که شرایط آکوستیک سالن و یا وجود سازهایی چون پیانو فراهم شود با این حساب بجز سالن رودکی کمتر سالن استانداردی در پایتخت وجود دارد بنابراین در شهرستان‌ها هم به سادگی پیدا نمی‌شود البته هر نقطه از کشور برگزار شود شاید این گلایه‌ها وجود داشته باشد متأسفانه بیشتر امکانات موسیقی درپایتخت فراهم است و برگزاری جشنواره در دیگر شهرهای کشور مستلزم بسترهایی چون سالن‌های مناسب است. در بازدیدی که از شهر کرمان داشتم  شرایط سالن را از نظر استاندارد مناسب ندیدم و این در کیفیت برگزاری جشنواره اثر گذاراست.امیدواریم یک روز تمرکززدایی انجام بگیرد. در مورد بخش موسیقی نواحی هم حدود دوسال گذشته به همراه آقای اردلان درباره این موضوع با آقای محمد رضا درویشی صحبت کردیم و برنامه‌ریزی‌هایی شد که مرحله اول داوری‌های جشنواره درهفت منطقه کشور برگزار شود و درنهایت برگزیدگان برای اجرای نهایی به تهران بیایند اما به‌دلیل عدم ثبات مدیریت نتوانستیم این طرح را پیاده کنیم و به عقیده من در شرایط فعلی شاید منطقی‌ترین حالت این است که جشنواره ملی موسیقی جوان در تهران و به‌طور متمرکز برگزار شود.
به جایگاه بالاترموسیقی توجه شود
آذین موحد نماینده بخش موسیقی کلاسیک نیز دربخشی از این نشست درباره این جشنواره گفت: با وجود تلاشی که در بدنه جشنواره شده هنوزموفق نشدیم جایگاه موسیقی را در جامعه تبیین کنیم. باید به موسیقی به جایگاه بالاتر و نه تنها اوقات فراغت توجه شود. چرا تعداد شرکت‌کنندگان در گروه الف بیشتر از شرکت‌کنندگان در گروه ج است؟ چرا در برخی از سازها اصلاً شرکت‌کننده نداریم؟ چه تعداد از شرکت‌کنندگانی که در این جشنواره شرکت می‌کنند به مبانی زیبایی شناختی در راستای یک جریان حرفه‌ای توجه می‌کنند؟ شرکت‌کنندگان گروه الف بنا بر استعدادشان حاضر می‌شوند اما تکلیف افرادی که فارغ‌التحصیل رشته موسیقی هستند و این جشنواره جای آنهاست، چه می‌شود و این افراد کجا هستند؟ این موضوع جای نگرانی دارد و باید در سیاستگذاری‌ها فکری به حال آن کرد.