زمينه‌هاي سوال از رييس‌جمهور

اين روزها دلسوزان كشور با دلي خونين و چشماني اشكبار به اوضاع جامعه مي‌نگرند و كار چنداني از دست‌شان برنمي‌آيد. در بيرون امريكا حداكثر فشار را با حداكثر خباثت متوجه مردم كوچه و بازار ايران مي‌كند تا آنها را به عصيان بكشاند و در درون مفسدان و فرصت طلبان و رانت خواران غوغا كرده‌اند، نابساماني‌ها افزون شده‌اند، هركس اسب خود را مي‌راند و مسووليت‌ها تداخل كرده‌اند و برخي چنان بيانيه مي‌دهند كه گويي در اين كشور دولت رسمي و قانوني و راي گرفته از مردم وجود ندارد! ضعف مديريت و ناكارآمدي و تنبلي و عدم قاطعيت و جسارت اجرايي و كندي در تصميم‌هاي مهم همه جمع شده در اقتصاد كشور بيشتر از هر زمان ديگري اثر گذاشته‌اند و گاهي به سمت قفل شدن در برخي امور پيش مي‌رويم. سال گذشته مردم با اميد و نشاطي خيره‌كننده پاي صندوق‌هاي راي حاضر شدند و با زباني روشن و صدايي رسا خواسته‌ها و تمايلات خود را به گوش همه رساندند، راي دادند و در انتظار نشستند تا دولت با حداكثر توان و بيشترين خرد و تدبير و همت و پركاري در اصلاح امور بكوشد و وعده‌هايش را با انرژي بيشتري عملي سازد. هر چند انتظار عقلايي كمك همه اركان نظام به دولت بود و چندان تحقق نيافت، اگرچه مانع تراشي‌ها با حجم بيشتر دولت را نشانه رفتند و هر روز بحراني برآوردند واشتغالات غيرضرور براي قوه مجريه ساختند ولي دولت و شخص رييس‌جمهور اين انتظار را در مردم و نخبگان ايجاد كردند كه با علم به كاستي‌ها و اشراف بر مخالفت‌ها برنامه ايستادن دارد و از همه ظرفيت‌هاي كشور براي توسعه متوازن سود خواهند برد.
متاسفانه دولت با انگيزه و شادابي و چابكي دوره اول ظاهر نشد و بعضا اجازه داد كه حوادث از او پيشي بگيرند و منفعلش سازند. در حالي كه نخبگان و شخصيت‌هاي دلسوز و مديران كاركشته همه دست به دست هم دادند كه آقاي روحاني با رايي بسيار بيشتر از دوره قبل رياستش تداوم پيدا كند ولي ايشان آنچنان كه بايد از اين ظرفيت عظيم استفاده نكرد. گويي به حلقه پيراموني خود بسنده كرد و اجازه نداد كه خرد جمعي چشم و گوشش باشد و در اجرا ژنرال‌هاي با تجربه بسان دست و بازويش عمل كنند! نمايندگان فراكسيون اميد كه در انتخابات سنگ تمام گذاشتند تا مردم دوباره به تدبير و اميد راي دهند و براي منافع ملي و رفع مشكلات آماده همه گونه حمايت بودند و در راي اعتماد به وزيران نقش تعيين‌كننده داشتند هرگز امكان ارتباط وثيق و مستمر و همه‌جانبه و تعريف شده و موثر با دولت راپيدا نكردند. وقتي از اين پتانسيل موثر و ضروري استفاده نشد پيدا است كه دولتيان در زمينه ارتباط‌گيري با حوزه‌هاي مختلف ديگر تا چه حد ضعيف و نا كارآمد هستند. نه تنها همه وزرا و معاونان محترم رييس‌جمهور بايد ارتباطي مستمر با نمايندگان داشته باشند بلكه شخص رييس‌جمهور هم از طريق نمايندگان مي‌تواند اشراف بيشتري به امور كشور پيدا كند و در مواقع لزوم از حمايت‌شان بهرمند شود. نمايندگان مي‌توانند از ضعف‌هاي اجرايي بكاهند و براي دولت اقناع اجتماعي به وجود آورند. برهمين اساس بود كه در دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات ارتباط دولت با مجلس بسياري از مشكلات را زدود و نمايشي از انسجام داخلي حداقل در مواضع مشترك به وجود آورد. بنده در ديداري كه قبل از ارتحال آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني داشتم به اين زمينه اشاره كردم كه ايشان ياد آوري كرد كه در زمان مسووليت‌شان هر دوشنبه وقتي را مختص به ديدار با نمايندگان قرار داده بود. همين ارتباط وثيق در دولت اصلاحات هم وجود داشت و شخصا هر زمان كه ضروري بود در نمازجماعتي كه به امامت حجت‌الاسلام خاتمي در رياست‌جمهوري برپا مي‌شد شركت كرده پيش يا پس از نماز با شخص دوم كشور به راحتي ارتباط برقرار كرده سخن مي‌گفتم. متاسفانه در حال حاضر بنا به شنيده‌هاي متواتر حتي وزيران دولت هم به راحتي امكان ديدار با رييس‌جمهور را ندارند چه رسد به نمايندگان ملت كه فقط بعضا به صورت جمعي و گروهي و در فاصله‌هاي طولاني امكان ديدار را پيدا مي‌كنند! راستي رييس‌جمهور محترم اگر با مسوولان بلند پايه و نمايندگان مردم مرتبا و مستمرا ديدار و جلسه ندارد وقت ارزشمند خود راچگونه سپري مي‌كند؟ اكنون در رويدادي كم سابقه شخص رييس‌جمهور (از سوي نمايندگان عمدتا اصولگرا) به مجلس فراخوانده شده و بايد به سوالات آنان پاسخ گويد و قانع‌شان سازد و خدا مي‌داند كه برنامه‌هاي بعدي چيست؟ جالب و تاسف‌برانگيز است كه ازحاميان دولت مجال و انگيزه حمايت گرفته مي‌شود! آري خود كرده را تدبير نيست و شدت غفلت از بسياري مسائل گاهي گره‌هاي بازشدني را چنان كور مي‌كند كه حتي با دندان هم باز نمي‌شوند. كمااينكه در كل كشور هم ما فرصت‌هاي بسياري را ازدست داده‌ايم و مشكلاتي را كه مي‌توانستيم در وقت مقتضي به راحتي حل كنيم گذاشته‌ايم تا به بحران تبديل شوند و فقط با هزينه‌هاي بسيار گاهي از عهده آنها برآمده‌ايم.